89.  Są chwile gdy pisałbym bez przerwy i pisał. I są momenty gdy mam pustkę w głowie. Gdy rozsadza mnie energia i gdy nic mi się nie chce…

Gdy coś mi nie wychodzi i jestem podenerwowany. Oraz gdy na coś czekam i jestem podekscytowany.

Nic nowego nie odkryłem? Jasne, bo tak każdy ma…

Dochodzą jeszcze do tego dołki, spowodowane przez hormony, przez neurony, problemy w pracy i ciśnienie atmosferyczne. ;-D

W jaki sposób jeszcze funkcjonujemy? Jak można z nami wytrzymać? Żyjemy w stadle, bo taką mamy naturę. Potrzebujemy jeden drugiego.

Nie tylko wtedy gdy szukamy partnera do kopulacji i jesteśmy mili, że aż choć do rany przyłóż. Ale także i wtedy gdy mamy jakieś problemy…

Czy to wszystko da się jakoś połączyć? Ba...  Daje się. ;-D

Czy w małżeństwie i powiększającej się coraz to rodzinie tak nie ma?

Umiejętność wybaczania, tolerancja, miłość, podanie pomocnej ręki w potrzebie, poświęcenie dla drugiej osoby i wspieranie się nawzajem.

Ciężkie do pogodzenia?

Absolutnie nie… Mieszkaliśmy przez pięć lat w szkolnym internacie. To wszystko między nami było. Pomimo różnych wtedy sytuacji byliśmy jak jedna wielka rodzina. To trwa do dzisiaj… Gdy się spotykamy, czas jakby stanął w miejscu. Nie ma żadnych złości, tremy, obojętności. Dalej tworzymy na chwilę tą zgraną paczkę… Gadamy, plotkujemy, wspominamy i żartujemy.

A potem, rozjeżdżamy się do naszych rodzin, naszych małych ojczyzn, bez których, tak na dłuższą metę nie możemy wytrzymać. … ;-D

Ależ ta natura ludzka jest skomplikowana… ;-))))))))))))))))))