393.

              Witamina P, (Rutyna). Często mylona z witaminą PP, B3, kwasem nikotynowym. Mianem witaminy P określa się żółte barwniki – rutynę i hesperydynę – które należą do cytrusowych bioflawonoidów. Witamina P ułatwia przyswajanie witaminy C, a obie substancje zmniejszają ryzyko wylewów, krwawień z dziąseł oraz wybroczyn w skórze. Obecność witamin w organizmie wzmacnia także układ odpornościowy, chroniący nas przed infekcjami.

                    Witamina P obejmuje grupę organicznych związków chemicznych zwanych bioflawonoidami. Związki te są zaliczane do witamin, choć jest to kwestia dyskusyjna. Poznano już ponad 7000 rodzajów bioflawonoidów, a do najbardziej rozpoznawalnych z nich zaliczamy rutynę, hesperydynę, kwercetynę, kemferol i eriodykcjol.                                                                                         
             Witaminę P poznaliśmy w 1936, za sprawą naukowca węgierskiego i odkrywcy witaminy C, Alberta Szent-Gyorgyi. Początkowo, bioflawonoidy, które otrzymano z soku z cytryny oraz z czerwonej papryki, uważane były za witaminę, stąd nazwa zbiorowa dla tych substancji to witamina P. Nazwa pochodzi od ang. permeability, czyli przepuszczalność. Dopiero po latach stwierdzono, że tzw. witamina P jest tak naprawdę zbiorem flawonoidów. Bioflawonoidy są „towarzyszem broni” witaminy C. Mają działanie przeciwobrzękowe i antyoksydacyjne. Poza tym zmniejszają przepuszczalność naczyń krwionośnych.

                   Witamina P razem z witaminą C odpowiadają za stan tkanki łącznej w organizmie i zapobiegają krwawieniom oraz wybroczynom. Niedobory witaminy P objawiają się nadmierną kruchością naczyń krwionośnych. Witamina P poprawia przepływ krwi w naczyniach wieńcowych i obniża ciśnienie. Działa rozkurczowo na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych i przewodów żółciowych. Jest pomocna w leczeniu miażdżycy. Ponadto ma właściwości przeciwgrzybiczne, przeciwalergiczne, przeciwnowotworowe i przeciwwrzodowe.

                         Najwięcej witaminy P zawierają owoce cytrusowe, pomarańcze, grejpfruty, a także morele, wiśnie, jeżyny i owoce głogu. Bogatym źródłem bioflawonoidów są również: aronia, berberys, czarny bez, dziurawiec, czarna porzeczka, Czerwone wino, kapary, szczaw, gryka, papryka, fiołek trójbarwny i mięta.                    Ponieważ witamina P jest rozpuszczalna w wodzie, nie zagraża nam jej przedawkowanie. Nadmiar bioflawonoidów w organizmie jest wydalany wraz z moczem. Na bioflawonoidy nie ma ustalonego dziennego zapotrzebowania. Przyjmuje się jednak, że dawka dzienna powinna wynosić około 20 mg. Witaminę P poleca się kobietom w okresie przekwitania, cierpiącym na dokuczliwe uderzenia gorąca. Ponadto witaminę P powinny przyjmować także osoby, u których występują krwawienia dziąseł lub które skarżą się na łatwe powstawanie siniaków, nawet po niewielkich urazach.
              Zażywanie zwiększonych dawek witaminy P i witaminy C zapobiega przeziębieniom, infekcjom oraz grypie. Witaminy te uszczelniają naczynia krwionośne, chroniąc je przed atakiem wirusów i bakterii. Poza tym bioflawonoidy podtrzymują działanie adrenaliny, która ma właściwości stymulujące i mobilizujące. Dlatego warto uwzględnić w diecie porcję surówek, w których skład wchodzą warzywa, zawierające bioflawonoidy.