373.

                 Czy my chorzy, niepełnosprawni, starzy... My ludzie którzy potrzebują zrozumienia tolerancji pomocy. Czy czasem nie jesteśmy sami sobie winni tego, że spycha się nas na margines, nie pomaga, odpycha... Popatrzmy w lustrze na nasze twarze, gdy wychodzimy na ulicę, w tłum, do urzędu, sklepu. Czy żebyśmy zobaczyli kogoś z takim wyglądem, pomoglibyśmy mu? Przecież ta maska cierpiętnika na twarzy tworzy między nami taką barierę że aż nie do pokonania. A spróbujmy nagrać na dysku, naszą rozmowę w urzędzie, sklepie, autobusie… Przecież czasem to urąga wszystkim normom… Czy należy się więc dziwić, że nikt nie chce się do nas odezwać?... Ludzie się nawzajem „podsłuchują”. I ja im się nie dziwię… Chociaż korzystam z tej cudzej ludzkiej ułomności pełnymi garściami … ;-D  Gdy mówię w sklepie dzień dobry ekspedientce, uśmiechnę, zażartuję, powiem do jutra… To mam takie chody że ho, ho…   ;-))))